Πώς είναι να ζεις ΜΟΝΙΜΑ σε χωριό;
Άλλο η πόλη και άλλο το χωριό. Οι διαφορές είναι μεγάλες!
Άλλο Καλοκαίρι και άλλο Χειμώνας!
Ύστερα από μια 36χρονη επαγγελματική περιπλάνηση -ως δάσκαλος- και συνολικά μια 50χρονη διαμονή στην Αθήνα ,γύρισα συνταξιούχος πια στο χωριό μου.
Το χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στην Κριτσά Λασιθίου, στο πάλαι ποτέ κεφαλοχώρι όπως λέγεται της Κρήτης.
Γύρισα στις ρίζες μου, στο πατρικό μου, εδώ που απολαμβάνω τον ήλιο και τη γη που μ' ανάθρεψε, τη ζεστασιά των συγγενών, των φίλων, των συγχωριανών μου.
Σκέψεις πολλές ερωτηματικά πολλά . Να φύγει ο νέος για τη μεγαλούπολη , να γυρίσει ο απόδημος στο χωριό του. Ιδού το μεγάλο δίλημμα, γιατί τα υπέρ αλλά και τα κατά και στις δυο περιπτώσεις είναι θεμιτά.
Με λόγια απλά:
Ο Αθηναίος σε κάθε περίπτωση έχει επιλογές διασκέδασης, όμως έχει και πιο γρήγορους ρυθμούς ζωής. Από την άλλη ο χωριάτης έχει ελάχιστες -έως και καθόλου- επιλογές και οι ρυθμοί της ζωής του κυλούν βασανιστικά αργά. Κι όμως, έχοντας ζήσει και στο ένα άκρο αλλά και στο άλλο, μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι οι αργοί ρυθμοί είναι σίγουρα καλύτεροι.
Έχεις άπλετο χρόνο να σκεφτείς πράγματα, καθώς και να συνομιλήσεις με τον εαυτό σου. Μπέσα τώρα, αυτή η συνομιλία μου λείπει στην Αθήνα.
Εγώ κατέληξα στο χωριό και μετά από δεκαπέντε μήνες είμαι βέβαιος ότι ο μόνιμος κάτοικος στο χωριό, περνάει ένα "τσακ" καλύτερα όσο κι αν σου φαίνεται παράλογο.
Κάτι η "καλημέρα" που θα πεις, λίγο τα αυγά και τα χόρτα που θα σου δώσουν απλόχερα οι γείτονες , λίγο η συντροφιά της ρακής στο καφενείο και λίγο το αγνό κουτσομπολιό αφού τους γνωρίζεις όλους (από το δημοτικό μέχρι το λύκειο) και τα ξέρεις όλα, δεν συγκρίνονται με κανένα εμπορικό κέντρο και καμιά καφετέρια της Αθήνας.
Γνώμη μου. Αλλά για όλα υπάρχει ο αντίλογος και πολλές φορές όλοι έχουν δίκιο. Καλό απόγευμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου