ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΜΑΣ

 

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ (1821-2021)

Το ηρώον της Κριτσάς

«Σεβόμαστε την ιστορία μας, τιμούμε τους νεκρούς ήρωές μας».

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.ΤΑΒΛΑΣ

«Οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που τα ονόµατά τους δεν µπαίνουν σε βιβλία ιστορίας, είναι αυτοί που δημιουργούν την ιστορία.»

                 

 

Πλησιάζει η 25^η Μαρτίου 2021  κι ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε, από τη μια άκρη της πατρίδας μας ως την άλλη, τα διακόσια πλέον χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, τη δεύτερη δηλαδή Εκατονταετηρίδα του Ελληνικού Κράτους.

Μετά την επιμνημόσυνη δέηση για τους χιλιάδες νεκρούς μας διαχρονικά, θα καταθέσουν δάφνινα  στεφάνια οι αρχές της Κοινότητας  και τα σχολεία μας στο μνημείο, το ηρώον, όπως το αποκαλούμε. 

Τι είναι το ηρώον

Το ηρώον, συχνά κατέχει κεντρική θέση στην πόλη ή στο χωριό όπου βρίσκεται, κοντά ή μέσα στην κεντρική πλατεία ή σε άλλο κεντρικό σημείο. Επίσης συχνά, μπορεί να βρίσκεται στον περίβολο της Μητρόπολης ή άλλης μεγάλης εκκλησίας, όπως συμβαίνει στο χωριό μας.

Ηρώα ανεγείρονται συνήθως και κοντά ή στα πεδία μαχών ή θέατρα των γεγονότων που μνημονεύουν, όπως το Μνημείο στη θέση Κουτάραντο, κοντά στην αρχαία Λατώ.

Στις μικρές πόλεις και στα χωριά, υπάρχει ένα μόνο ηρώο, το οποίο αποτελεί το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων εθνικών εορτών με κατάθεση στεφάνων και λουλουδιών σε αυτό, όπως και στις επετείους των γεγονότων / περιόδου που μνημονεύουν.

Σε μεγάλες πόλεις, αλλά όχι μόνο, συναντάμε ένα ηρώο που αποτελεί το μνημείο γενικά για τους πεσόντες ή ήρωες πολέμου, αλλά  και δεύτερο ή παραπάνω ηρώα αφιερωμένα σε συγκεκριμένους πολέμους, περιόδους ή ιστορικά γεγονότα.

Στο χώρο του ηρώου, που θεωρείται το κενοτάφιο των πεσόντων, αποδίδεται σεβασμός και πρέπει να γίνονται μόνο τελετές μνήμης και απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς.

Τα υλικά των ηρώων

Τα υλικά και η μορφή των ηρώων ποικίλουν. Συνήθως είναι φτιαγμένα από μάρμαρο ή άλλου είδους παρόμοιο σκληρό πέτρωμα, ενώ το μνημείο μπορεί να ενσωματώνει (ή σε κάποιες περιπτώσεις να αποτελείται μόνο από) μεταλλική πλάκα.

 Οι πιο συνηθισμένες μορφές, είναι μαρμάρινη στήλη με βάση, ή μαρμάρινη πλάκα με βάση. Στην πλάκα ή στη βάση του ηρώου συνήθως είναι γραμμένα τα ονόματα των πεσόντων, ενώ συχνές είναι και οι εγχαράξεις, είτε με σύμβολα πολεμικά είτε με επιγραφές.

Τις στήλες συχνά στεφανώνουν μαρμάρινα ή μεταλλικά στεφάνια, σταυροί, νίκες ή άλλα σύμβολα, ανάλογα με το γεγονός / πρόσωπα στο οποίο είναι αφιερωμένο το ηρώο.

Υπάρχουν επίσης ηρώα αφιερωμένα σε ένα άτομο, που εξαίρουν την ανδρεία και τη συμβολή τους σε αγώνες του έθνους. Ο όρος ανδριάντας καλύπτει καλύτερα αυτήν την κατηγορία μνημείων.

 Τα ηρώα λοιπόν, είναι τοποθετημένα, είτε σε κεντρικό σημείο του χωριού ή της πόλης, ή κοντά στα σημαντικά κτίρια της πολιτικής και θρησκευτικής ζωής, και της ιστορίας του τόπου.

Μπορεί να μην έχουν την αίγλη και την ιερότητα της αρχαίας εποχής, αλλά ειδικά σε μικρά ή και ιστορικά χωριά, κωμοπόλεις και τοποθεσίες, αποτελούν το επίκεντρο της εκδήλωσης της εθνικής και τοπικής ταυτότητας του τοπικού πληθυσμού, και αποτελούν «ιερές» τοποθεσίες μνήμης, και συχνά συμβολισμού της ιστορικής συνείδησης του πληθυσμού, και αντικείμενο περηφάνιας.

Απόδειξη του παραπάνω είναι ότι η ανέγερση, διατήρηση και ο ιστορικός συμβολισμός των ηρώων, αποτελεί κατά καιρούς αντικείμενο ενεργού ενδιαφέροντος του τοπικού πληθυσμού.

Το μνημείο των ηρώων της Κριτσάς

Το μνημείο των ηρώων στο χωριό μας, το βλέπουμε καθημερινά, στον περίβολο του ναού της Παναγίας Οδηγήτριας, όπου γίνονται οι δεήσεις και οι καταθέσεις στεφάνων, κατά τις εθνικές εορτές.

Ένα  μνημείο αφιερωμένο αποκλειστικά στους Κριτσώτες που θυσιάστηκαν σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Ελληνικός Στρατός, σε όλα τα μέτωπα από την εθνική μας ανεξαρτησία και μετά.

Είναι εκείνο το οποίο κρατάει στη σκιά τούς ήρωες που αναγράφονται στις δαφνοστεφανωμένες του στήλες του.

Είναι καθαρό και περιποιημένο και τρεις φορές το χρόνο στις εθνικές επετείους και όχι μόνο, μαζεύει τον κόσμο ολόγυρα του.

Τις υπόλοιπες μέρες, εντός του βασιλεύει η σιωπή των νεκρών, που πάλιωσαν πια κι αυτοί, πάνω στην πέτρα τους και τα ονόματά τους δε θυμίζουν τίποτα στους νεώτερους. Δεν αναφέρονται βλέπεις πουθενά παρά μονάχα σε κάτι ψιλά γράμματα της τοπικής ιστορίας που κι ετούτη δεν τη σκαλίζουν και πολλοί εδώ που τα λέμε...

Πάνω απ’ όλα, κάποιες ημέρες , θυμόμαστε, μνημονεύουμε και τιμούμε όλους εκείνους τους άνδρες που έσπευσαν χωρίς κανένα δισταγμό στο κάλεσμα της Πατρίδας και αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση κάτω από αντίξοες συνθήκες για την Ελευθερία της και την Τιμή της.

Πολλοί από αυτούς πρόσφεραν τη ζωή τους χωρίς, δυστυχώς, μέχρι σήμερα να τύχουν της προσήκουσας ταφής από την Ελληνική Πολιτεία,(Νεκροί στη Βόρεια Ήπειρο).

Αλλά ας γνωρίσουμε το δικό μας ηρώο και τους ήρωες της κωμοπόλεως της Κριτσάς.                                      

Το 1928 πρωτοβουλία του τότε προέδρου της Νέας Κοινότητας Κριτσάς,(όπως αναγράφεται επί του μνημείου), Ηλία π΄΄Ιωάννου Κοζύρη, και συνεισφορά των κατοίκων, ανηγέρθη το Ηρώον των Πεσόντων.

Μια χειρονομία σημαντική εις ένδειξη τιμής κι ευγνωμοσύνης στους νεκρούς της κωμοπόλεως (1911-1922).

Είναι έργο του σπουδαίου γλύπτη Φαληρέα, όπως αναγράφεται στη βάση του ηρώου.

Ο γλύπτης Βάσος Φαληρέας

Ο Βάσος Φαληρέας ήταν Έλληνας γλύπτης, ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της ακαδημαϊκής σχολής γλυπτών στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1905 και καταγόταν από την Καρδαμύλη της Μάνης. Σπούδασε ζωγραφική από το 1924 έως το 1929 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με δασκάλους, τους διάσημους καθηγητές της Σχολής, Γεώργιο Ιακωβίδη και Θωμά Θωμόπουλο.

Το 1930 ο Φαληρέας, προκειμένου να τελειοποιήσει τις τεχνικές του, φεύγει για το Παρίσι και μέχρι το 1935 εργάζεται κοντά στους Γάλλους γλύπτες Σαρλ Ντεσπιώ (Charles Despiau) και Αριστίντ Μαγιόλ (Aristide Maillol). Εκείνη την εποχή, παρακολουθεί και μαθήματα χαρακτικής από τον Έλληνα χαράκτη Δημήτρη Γαλάνη, ο οποίος ζούσε στο Παρίσι.

Στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων, που πραγματοποιήθηκε το 1937 στη γαλλική πρωτεύουσα, ο Φαληρέας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο για το έργο του «Γαλήνη» (1936), που είχε εκθέσει στο γαλλικό περίπτερο, καθώς και αργυρά μετάλλια για τα έργα «Γυμνό» και «Κεφαλή», με τα οποία μετείχε στο ελληνικό περίπτερο. Την ίδια χρονιά της βράβευσής του στην Έκθεση των Παρισίων, ο Φαληρέας τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α'. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στο Παρίσι, ενώ το 1976 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Φαληρέας πέθανε από συγκοπή στις 7 Οκτωβρίου 1979, ενώ συνεδρίαζε η κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1979, όπου μετείχε ως πρόεδρος της επιτροπής. Το 1980 και το 1989 με απόφαση των συγγενών και κληρονόμων του καλλιτέχνη, δεκάδες έργα του παραχωρήθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας.

Γλυπτική δημιουργία

Ο Βάσος Φαληρέας διακρίνεται για τον ανθρωποκεντρικό τρόπο και την ακαδημαϊκή αντίληψη απόδοσης των έργων του. Έχει φιλοτεχνήσει δεκάδες μνημεία και ηρώα, όπως «Το Άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς» (1951) στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Φαίδωνα Κυδωνιάτη (1910 – 1989), τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν σε λαμπρή τελετή το 1952. Άλλα μεγαλεπήβολα έργα του είναι επίσης το «Μνημείο του Λεωνίδα» στις Θερμοπύλες (1955) και το «Ηρώον των Μπιζενομάχων» (1926) στα Ιωάννινα.

Στο πληθωρικό έργο του συγκαταλέγεται μεγάλος αριθμός από προτομές και ανδριάντες. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται η γλυπτική απεικόνιση βασιλέων, πολιτικών και στρατιωτικών, ποιητών και άλλων προσωπικοτήτων.

Ο Φαληρέας επιδόθηκε επίσης στη χάραξη μεταλλίων και νομισμάτων.

Ανάμεσα στα τόσα σημαντικά γλυπτά του, συγκαταλέγεται και το μνημείο της Κριτσάς. Τι τιμή για ένα χωριό να έχει φιλοτεχνήσει το ηρώον του ένας τόσος μεγάλος καλλιτέχνης!

Εκεί λοιπόν, στο μνημείο του χωριού μας ,είναι εγγεγραμμένοι αγωνιστές, νέα παιδιά, Κριτσώτες που έπεσαν στο Εθνικό καθήκον.

Εκεί, που τους έταξε, η πατρίδα. Πρώτα, πρώτα στους πολέμους περιόδου 1912 έως 1922, στους Βαλκανικούς, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Μικρασιατικό Πόλεμο, εκεί, που έδινε, το έναυσμα η πατρίδα, εκεί έπεσαν.

 Έτσι, ήτανε, το εθνικό πρόσταγμα, τότε. Βαλκανικοί πόλεμοι, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική καταστροφή. Θέλαμε, να γίνει η Ελλάδα, Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων.

Ερχόμαστε στη συνέχεια στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκεί που είπαμε το μεγάλο ΟΧΙ στο φασισμό.

Και βεβαίως τελειώσαμε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολούθησαν τα δύσκολά χρόνια του εμφυλίου και τα επόμενα χρόνια, αλλά η Ελλάδα, η πατρίδα μας, ακόμα και σε περιόδους ειρήνης έχει να δίνει νεκρούς.

Σήμερα ανακαλούμε στη μνήμη μας όλους εκείνους τους χωριανούς μας, αλλά και όλους τους Έλληνες, οι οποίοι σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου θυσίασαν τη ζωή τους στον βωμό της πατρίδας. Πολλοί δε εξ αυτών στο άνθος της ηλικίας τους!

Μνήμονες της υπέρτατης θυσίας τους αποτίουμε παντοτεινά τον ελάχιστο φόρο τιμής ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, σε αυτούς η θυσία των οποίων αποτελεί μέγιστο παράδειγμα αρετής.

Η Κοινοτική Περιφέρεια Κριτσάς , απώλεσε κατά το 1821 μεν περί τους 50, κατά το 1866 δε, περί τους 6 και, τέλος, κατά τους από 1912 - 1923 πολέμους, οι απώλειες της ανέρχονται σε 4 αξιωματικούς, 10 υπαξιωματικούς και 49 οπλίτες, των οποίων τα ονόματα αναγράφονται με χρυσά γράμματα στη στήλη των πεσόντων, στο ηρώον  του χωριού.

Καθήκον μας σήμερα είναι, να δημοσιεύσουμε τα ονόματα για άλλη μια φορά, για να γνωρίσουν οι νεότεροι  τους αγωνιστές και τους πεσόντες στα πεδία των μαχών, κατά τους βαλκανικούς πολέμους, τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Κριτσώτες πολεμιστές, όπως αναφέρονται στα επίσημα βιβλία του Στρατολογικού Γραφείου.

1) Ιωαν. Κ. Κλώντζας υπίλαρχος (διδάσκαλος)
2) Μιχ. Γ. Περάκης ανθυπασπιστής πεζικού
3) Γεώργ. Μ. Σκύβαλος λοχίας
4) Εμμαν. Γ. Κλώντζας λοχίας
5) Ιωάν. Εμμ. Δαβράδος λοχίας
6) Ιωάν. Μ. Κουτουλάκης λοχίας
7) Μιχ. Γ. Αλέξης λοχίας
8) Κων. Ι. Ταβλάς δεκανεύς (διδάσκαλος)
9) Εμμαν. Μ. Κλώντζας δεκανεύς
10) Δημ. Γ. Σκύβαλος δεκανεύς
11) Ιωάν. Μ. Ατσαλής δεκανεύς
12) Στερεός Ι. Κλώντζας δεκανεύς
13) Μιχ. Γ. Κοκκίνης εθελοντής
14) Μιχ. Μ. Ατσαλής στρατιώτης
15) Ιωάν. Μ. Ψίλλος στρατιώτης
16) Γεωργ. Κ. Αφορδακός στρατιώτης
17) Μιχ. Δ . Αφορδακός στρατιώτης
18) Κων. Μ. Τσαγκαράκης στρατιώτης
19) Ιωάν. Π. Σγουρός στρατιώτης
20) Εμμ. Ι. Κερούλης στρατιώτης
21) Δημ. Κ. Κουτουλάκης στρατιώτης
22) Γεωργ. Μ. Τζιρής στρατιώτης
23) Μιχ. Εμμ. Τραντάς στρατιώτης
24) Νικόλ. Εμμ. Μπρόκος στρατιώτης
25) Γεώργ. Μ. Πάγκαλος στρατιώτης
26) Εμμ. Πάγκαλος στρατιώτης
27) Γεώργ. Μ. Κλώντζας στρατιώτης
28) Αθαν. Μ. Κλώντζας στρατιώτης
29) Ιωάν Γ. Δαβράδος στρατιώτης
30) Ιωσήφ Εμμ. Ατσαλής στρατιώτης
31) Μιχ. Ιωαν. Κερούλης στρατιώτης
32) Ελευθέριος Μιχ. Μασσάρος στρατιώτης

Συνεχίζουμε με τα ονόματα των απωλεσθέντων στη Μικρά Ασία που σαν αιχμάλωτοι εξαφανίσθηκαν στη Μικρά Ασία, οι οποίοι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, είναι οι εξής:

1) Σταύρος Εμμ. Σημαιάκης δεκανεύς
2) Μενέλαος Γεωργ. Πάγκαλος δεκανεύς
3) Αθαν. Μ. Κλώντζας στρατιώτης
4) Νικόλ. Γ. Καμπανός στρατιώτης
5) Μιχ.. Εμμ. Δετοράκης στρατιώτης
6) Γεώργ. Νικ. Κουτουλάκης στρατιώτης
7) Μιχ. Γ. Κουτουλάκης στρατιώτης
8) Νικόλ. Γ. Κουτελάκης στρατιώτης
9) Γεώργ. Κ. Κόκκινης στρατιώτης
10) Στερεός Ι. Κατσούλης στρατιώτης
11) Δημ. Ι. Κουτουλάκης στρατιώτης
12) Εμμ. Ι. Ταβλάς στρατιώτης
13) Νικόλ Εμμ. Παπαδούλης χωροφύλακας

Αποβιώσαντες λόγω κακουχιών του Πολέμου:

1) Ιωάν. Μιχ. Τζώρτζης Ανθυπαστπστής πεζικού
2) Κων. Εμμ. Κουτάντος στρατιώτης
3) Νικόλ. Εμμ. Σιγανός
4) Ιωάν. Μιχ. Ατσαλής
5) Εμμ. Γ. Μπροκάκης
6) Εμμ. Α . Αρχαύλης
7) Ιωάν. Εμμ. Κουτουλάκης
8) Κων. Ι. Λιανάς
9) Εμμ.Τραντάς
10) Πέτρος Μυλωνάκης
11) Στερεός Διαλυνάς
12) Γεωργ. Μ. Τζανόπουλος
13) Ιωάν. Μ. Ταβλάς
14) Εμμ. Λαθιωτάκης
15) Γεώργ. Δ. Κλώντζας

Σύμφωνα με τα ανωτέρω επίσημα στοιχεία, κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία, 32 Κριτσώτες έπεσαν στα πεδία των μαχών, 13 εξαφανίστηκαν στη Μικρά Ασία φονευθέντες προφανώς από τους Τούρκους κατά την οπισθοχώρηση και άλλοι 15 απεβίωσαν, συνεπεία των κακουχιών του πολέμου, σύνολο δηλαδή 60 άνδρες έχασε η Κριτσά κατά την πολεμική περίοδο του 1912-22.

Δεν πιστεύουμε να υπάρχει άλλο χωριό όχι μόνο στο Νομό Λασιθίου αλλά σε ολόκληρη την Κρήτη με τόσο μεγάλο αριθμό φονευθέντων πολεμιστών.

Ας προστεθούν στους αριθμούς και ο τεράστιος αριθμός των τραυματιών και αναπήρων για να καταδειχθεί τι προσέφερε η αιωνίως αδικημένη και περιφρονημένη από το κράτος Κριτσά, στην πατρίδα κατά την δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδος.

Και αφού αναφέραμε τα ονόματα των 60 φονευθέντων οπλιτών, ας μνημονεύσουμε και τους Κριτσώτες Αξιωματικούς (μονίμους και εφέδρους) που έλαβαν μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία, με τον βαθμό που είχαν κατά την αποστρατεία τους.

1) Κων. Δαβράδος ταξίαρχος
2) Μιχ. Σγουρός ταξίαρχος
3) Γεώργ. Αποστολάκης συνταγματάρχης
4) Ιωάν. Αρχαύλης αντισυνταγματάρχης
5) Ιωάν. Πάγκαλος αντισυνταγματάρχης
6) Γεώργ. Δετοράκης αντισυνταγματάρχης
7) Μιχ. Κουτάντος σμηναγός
8) Εμμ. Μοδάτσος ταγματάρχης
9) Ιωάν. Κλώντζας ταγματάρχης
10) Ανδρέας Λιανάς ταγματάρχης
11) Ελευθέριος Πάγκαλος λοχαγός
Έφεδροι Αξιωματικοί:

1) Ιωάν. Ηλ. Κοζύρης λοχαγός (Δικηγόρος – Νομάρχης)
2) Εμμ. Ηλ. Κοζύρης υπολοχαγός (φοιτητής)
3) Μιχ. Ηλ. Κοζύρης (ανθυπολοχαγός) δημοσιογράφος
4) Ιωαν. Κ. Κλώντζας υπίλαρχος (διδάσκαλος) εφονεύθη στη μάχη της Κιουτάχειας
5) Εμμ. Ι. Ταβλάς υπολοχαγός πυροβολικού
6) Εμμ. Αντ. Τζώρτζης υπολοχαγός μηχανικού
7) Εμμ. Γ. Περάκης υπίατρος
8) Μιχ. Γ. Περάκης ανθυπασπιστής (εφονεύθη στη Μικρά Ασία)
9) Ιωαν. Μιχ. Τζώρτζης ανθυπασπιστής (απεβίωσε στη Μικρά Ασία)

Αξιωματικοί Χωροφυλακής:
1) Μιχ. Λιανάς συνταγματάρχης
2) Γεώργ. Μιαούλης ταγματάρχης
3) Νικ. Σημαιάκης μοίραρχος
4) Γεώργ. Μιγώμης ταγματάρχης
5) Νικ. Πάγκαλος ανθυπομοίραρχος

Το γεγονός ότι και οι τρεις πρώτοι μόνιμοι αξιωματικοί του πεζικού (Δαβράδος, Αρχαύλης Αποστολάκης) είχαν τραυματισθεί στο Μακεδονικό μέτωπο και ότι άλλοι τρεις έφεδροι έπεσαν στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, δίδουν μια εικόνα της δράσεως των 25 Κριτσωτών μονίμων και εφέδρων αξιωματικών της πανένδοξης εκείνης εποχής.

(Το άρθρο με τα ονόματα των νεκρών δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην εφημερίδα «Ανατολή»

στις 25/06/1984 από τον ιδρυτή κι εκδότη της, Μιχ. Ηλ. Κοζύρη).

 Ο σημερινός επισκέπτης του  ηρώου της Κριτσάς, θα διαβάσει  επί των δύο στηλών του, τα παρακάτω ονόματα, ως εξής:

Α΄ ΠΛΕΥΡΑ

ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΕΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ (1912-1922)

ΔΕΚΑΝΕΙΣ

Σ.Ε.ΣΗΜΑΙΑΚΗΣ

Μ.Γ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ

Α.Μ.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Ν.Ι.ΚΑΜΠΑΝΟΣ

Μ.Ε.ΔΕΤΟΡΑΚΗΣ

Γ.Ν.ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΗΣ

Μ.Γ.ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΗΣ

Ν.Γ.ΚΟΥΤΕΛΑΡΟΣ

Γ.Κ.ΚΟΚΚΙΝΗΣ

Σ.Ε.ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

Δ.Ι.ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΗΣ

Ε.Ι.ΤΑΒΛΑΣ

Ν.Ε.ΠΑΠΑΔΟΥΛΗΣ

ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΕΣ  ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΚΟΥΧΙΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ

Ε. Η.ΚΟΖΥΡΗΣ

Ι.Μ.ΤΖΩΡΤΖΗΣ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ

Κ.Ε.ΚΟΥΤΑΝΤΟΣ

Ν.Ε.ΣΙΓΑΝΟΣ

Ι.Μ.ΑΤΣΑΛΗΣ

Ε.Γ.ΜΠΡΟΚΑΚΗΣ

Ε.Α.ΑΡΧΑΥΛΗΣ

Ι.Ε.ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΗΣ

Κ.Ι.ΛΙΑΝΑΣ

Ε. ΤΡΑΝΤΑΣ

Γ.Δ.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Π.Σ.ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ

Σ.Δ.ΔΙΑΛΥΝΑΣ

Γ.Μ.ΤΖΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ι.Μ.ΤΑΒΛΑΣ

Ε.Γ.ΛΑΘΙΩΤΑΚΗΣ

 

Β΄ΠΛΕΥΡΑ

ΠΕΣΟΝΤΕΣ

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ

Ι.Κ.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Μ.Γ.ΠΕΡΑΚΗΣ

ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ

Γ.Μ.ΣΚΥΒΑΛΟΣ

Ε.Γ.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Ι.Ε.ΔΑΒΡΑΔΟΣ

Ι.Μ.ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΗΣ

Μ.Γ.ΑΛΕΞΗΣ

Κ.Ι.ΤΑΒΛΑΣ

Ε.Ν.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Δ.Γ.ΣΚΥΒΑΛΟΣ

Ι.Μ.ΑΤΣΑΛΗΣ

Σ.Ι.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ

Μ.Γ.ΚΟΚΚΙΝΗΣ

Μ.Μ.ΑΤΣΑΛΗΣ

Ι.Μ.ΨΥΛΛΟΣ

Γ.Κ.ΑΦΟΡΔΑΚΟΣ

Μ.Δ.ΑΦΟΡΔΑΚΟΣ

Κ.Μ.ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ

Ι.Π.ΣΓΟΥΡΟΣ

Ε.Ι..ΚΕΡΟΥΛΗΣ

Δ.Κ.ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΗΣ

Γ.Μ.ΤΖΙΡΗΣ

Μ.Ε.ΤΡΑΝΤΑΣ

Ν.Ε.ΜΠΡΟΚΟΣ

Γ.Π.ΠΑΓΚΑΛΟΣ

Ε.ΠΑΓΚΑΛΟΣ

Γ.Μ.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Λ.Μ.ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Ι.Γ.ΔΑΒΡΑΔΟΣ

Ι.Ε.ΑΤΣΑΛΗΣ

Μ.Ι.ΚΕΡΟΥΛΗΣ

Ε.Μ.ΜΑΣΣΑΡΟΣ

Πριν  μερικά χρόνια ο Πολιτιστικός Μορφωτικός κι Αναπτυξιακός Σύλλογος «ΛΑΤΩ» της Κριτσάς ,τοποθέτησε παρά το ηρώον, μια μαρμάρινη πλάκα, για να τιμήσει, αλλά και για να μάς γνωρίσει τους νεότερους νεκρούς χωριανούς μας, κατά τη διάρκεια του  Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, στα βουνά της Αλβανίας το 1940.

Οι παρακάτω χωριανοί μας αγωνισθέντες και θυσιασθέντες υπέρ πατρίδας, πέρασαν στο Πάνθεον της Αθανασίας:

Αλέξης Νικόλαος Γεωργ.

Bάρδας Μιχαήλ Ιωάννου

Κερούλης Εμμανουήλ Μιχ.   1914-1941

Μαστορής Μιχαήλ.Γεωργ.    1912-1942

Μπρόκος Δημήτριος Εμμ.

Μπρόκος Κων/νος Δημ.              1910-1941

Πάγκαλος Μιχαήλ Νικ.                1917-1941

Παπαδάκης Στερεός Νικ.    1917-1941

Τζανόπουλος  Ιωσήφ Εμμ.

Τζιρής Γεώργιος Νικ.         1916-1941

Τζώρτζης Ιωάν. Νικ.          1914-1941

Τζώρτζης Μιχ.Νικ.            

Τραντάς Νικόλαος Ευστρ,          

           Φαζός Μιχαήλ Δημ.         1908-1940

Ψύλλος Ιωσήφ Δημ.            1907-1941

Πλην όλων των προαναφερθέντων χωριανών μας, υπήρξαν κι άλλα θύματα είτε ως άμαχος πληθυσμός είτε ως αντιστασιακοί στη Γερμανο-Ιταλική κατοχή, των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρθησαν, αλλά δεν παύουν να ζουν στο νου και στις καρδιές των οικογενειών που τους απώλεσαν και η εκκλησία μας ευγνωμονούσα, συνεχώς τους μνημονεύει.

                                                                Ας είναι, αιωνία  η μνήμη τους!